یا شهید
اَللّهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضانَ الَّذى اَنْزَلْتَ فيهِ الْقُرْآنَ وَافْتَرَضْتَ على عِبادِكَ فيهِ الصِّيامَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْزُقْنى حَجَّ بَيْتِكَ الْحَرامِ فى عامى هذا وَ فى كُلِّ عامٍ وَ اغْفِرْ لى تِلْكَ الذُّنُوبَ الْعِظامَ فَاِنَّهُ لا يَغْفِرُها غَيْرُكَ يا رَحْمنُ يا عَلاّمُ.
آغاز می‌کنم سخنم را به یاحسین
در می زنم به خانهٔ معبود با حسین
کاری به خاطر رمضانم نکرده ام
اما گرفت دست تهیِ مرا حسین
ما روزه دارها همه یاد لب توییم
ای تشنه‌لب‌تر از همهٔ تشنه‌ها، حسین!
آخر مرا برای خودش می خرد شبی
من می شوم مسافر کرب و بلا، حسین...
شب اول رمضان ۱۴۳۵ ، حاج منصور ارضي
پ.ن: برای دریافت تصویر در سایز اصلی روی عکس کلیک کنید.
